موسیقی کودک در ایران قدمت چندانی ندارد. در دهه 50 با تلاشهای حسین علیزاده آموزش موسیقی به کودکان با روش «کارل ارف» رواج یافت و شاگردانی زیر دست او تربیت شدند. اما محتوای آثار تولید شده بیشتر رنگ و بوی موسیقی غربی داشت و در دو اثر علیزاده (بچه ها بهار و آوازهای کودکان) کمتر به موسیقی ایرانی توجه شد.


پس از او نیز در آثار ناصر نظر و سودابه سالم (دو تن از پیشروان موسیقی کودک در ایران) موسیقی ایرانی نقش کمرنگی داشته است. این به آن دلیل است که علاوه بر فقدان نمونه های ایرانی برای موسیقی کودک، آموزش موسیقی به کودکان به شیوه کارل ارف سلیقه کودکان را به سمت موسیقی کلاسیک غربی متمایل کرده بود.

در چند سال اخیر در زمینه ایرانیزه کردن روش یاددهی موسیقی به کودکان تلاش هایی صورت گرفته و آثاری هم تولید شده است. آلبوم های نقل و نبات (فریبا هدایتی نیک فر) و پنج تا انگشت بودند که ... (مهدی زارع) از این دست هستند. اما پیش از همه اینها لیلا حکیم الهی با «این گوشه تا اون گوشه» تحولی در موسیقی کودک ایرانی به وجود آورده بود.


لیلا حکیم الهی با آلبوم «این گوشه تا اون گوشه» به شهرت رسید هر چند او پیش از آن کتاب «لطف تنبک» را منتشر کرده بود. کتابی که سعی داشت تا به کمک شعر ریتم های تنبک را به کودکان آموزش دهد. چاپ این اثر باعث شد تا از او برای تدریس این کتاب در مهد کودک ها دعوت شود.


با ورود او به جمع مخاطبان خردسال فرصتی به دست آمد تا او تاثیر تصانیف کودکانه ای که ساخته بود را از نزدیک بر کودکان مشاهده کند و این جرقه تولید آلبوم «این گوشه تا اون گوشه» شد. استقبال از این آلبوم چنان بود که او به فکر اقتاد تا محتوای کتاب «لطف تنبک» را نیز همانند آلبوم قبل منتشر کند.


او در مصاحبه ای با روزنامه اعتماد گفته است: «از همان ابتدا حتي به عنوان لالايي هم براي بچه هايم ساز مي زدم. هر شب برايشان سنتور مي زدم تا مي خوابيدند. هر وقت به سمت قطعه هاي ساده تر و محلي مي رفتم به نظر مي رسيد قابليت هايي در آنها براي موسيقي کودک وجود دارد اما با اين حال نوع موسيقي که مختص کودکان باشد و من بپسندم، پيدا نمي کردم. من اين مساله را با همسرم مطرح کردم و او هم پيشنهاد کرد خودم اين موسيقي را بسازم. همان زمان تصنيف هايي ساختم که بعد ها در آلبوم اين گوشه تا اون گوشه اجرا شد.»